Als je me tien jaar geleden (eigenlijk twintig jaar geleden, maar dat klinkt wel heel ver weg) had gevraagd of ik meeging wandelen in de Eifel, dan had ik je keihard uitgelachen, want ten eerste ik was niet bejaard en ten tweede zou ik dat niet op hoge hakken kunnen doen en alles waarbij ik geen hoge hakken aan kon, was bij voorbaat zonder uitzondering een no go. Gelukkig is dat nu anders. Met Judith van J Loves to Travel toog ik vanuit Amsterdam via haar thuis in Limburg naar de Eifel en liepen we op een willekeurige doordeweekse donderdag en vrijdag samen twee etappes van de Eifelsteig.
We kwamen door schattige Duitse dorpjes, door bossen met boshutjes en smalle bospaadjes, langs beekjes die al dan niet droog waren, langs graanvelden en dwars door weilanden die omlijst waren met de mooiste veldbloemen waar bijen, hommels en andere insecten vrolijk met elkaar de natuur waren te zijn. Het was heerlijk. Bezinning, rust, grounden, natuur, stilte en kalmte en tegelijkertijd kilometers lang in beweging. Ga mee wandelen in de Eifel, ga mee op wandeltocht door de Eifelsteig!
WANDELEN IN DE EIFEL IN DUITSLAND
De natuur in: twee etappes van de Eifelsteig wandelen
Het is al vrij laat wanneer we aan onze eerste etappe van de Eifelsteig beginnen. Vanaf de parkeerplaats bij een hotel in Blankenheim lopen we eerst richting een huis op de heuvel, maar we vinden er geen routebordjes, waardoor we toch maar kiezen om weer af te dalen naar het centrum. De ober van het restaurant waar we net even een frisje dronken voordat we gingen lopen wees ons het huis en zei dat onze route erlangs zou komen en dat zal, maar niets wijst erop en we willen niet al verdwalen voordat we überhaupt zijn begonnen.
Voor we het weten staan we op een centraal pleintje in Blankenheim waar mensen op terrasjes zitten en wat omgeven wordt door huizen en gebouwen met typisch Duitse gevels. Dat we langs het toeristenbureau moeten, zegt ons boekje en ook de eerste pijl die in een wirwar van andere verwijsbordjes aan een paal hangt wijst ons in dezelfde richting. We gaan meteen bergop, zelfs met een trappetje.
Na tien minuten door een omhooggaand achteraf-weggetje en een bospaadje passeren we de achterkant van het huis waar we zonet niet verder durfden te lopen. Mijn moeder zei altijd: als je alles vooraf weet, kun je met een dubbeltje wereld rond en zo is het maar net. Nog maar net buiten Blankenheim, net voorbij de laatste bewoonde straat maken we al onze eerste stop. Niet omdat we moe zijn, maar omdat het lunchtijd is en ik echt trek heb. Gelukkig heb ik een lunchpakketje bij me en schrok ik alles in vijf minuten weg waarna de tocht écht begint.
Etappe 7 Eifelsteig | van Blankenheim naar Mirbach (17,7 km)
De weg die we volgen loopt omhoog en na een paar minuten vraag ik me af wanneer we weer omlaag mogen. Ik hoop dat dit niet de hele route zo zal gaan; de etappe van vandaag is bijna 18 kilometer en morgen moeten we er nog 25 en klimmen is nou niet bepaald m’n sterkste kant. Je gebruikt er alleen maar spieren voor die ik nooit train, dus binnen no time heb ik een hoofd als een tomaat en ben ik volledig buiten adem. Maar volgens Judith ben ik ook best snel weer op adem en dat stemt me gerust, want het betekent dat ik toch best een beetje conditie heb.
In het bos dat vervolgens volgt lopen we eerst een stukje vlak om vervolgens weer steil omhoog te gaan, dus ik ben blij dat we bij een boshut een rustplekje vinden om weer echt goed op adem te komen. Hoe ik er toe kom om ongetraind een meerdaagse langeafstandswandeling te maken is wel een beetje raadselachtig, maar laten we het erop houden dat ik wel van een uitdaging hou en hoe moeilijk kan het zijn? Ik heb een lichaam waar werkelijk níéts aan mankeert, mijn benen doen het gewoon, dus hoezo zou ik het niet kunnen?
Maar toch. Een beetje training vooraf is op zich geen slecht idee. Terwijl we vervolgens het bos uitlopen, door weilanden met de mooiste veldbloemen wandelen en zelfs graanvelden passeren heb ik het gevoel dat we al een halve dag op pad zijn terwijl het in werkelijkheid maar een paar uur is. Om vier uur komen we aan in het plaatsje Ripsdorf en plof ik met een knalrood, oververhit hoofd op een terrasje, bestel een dikke Wiener schnitzel en na een klein uur vervolgen we de route met nieuwe energie.
Deel twee Eifelsteig etappe 7
Zo lang als deel één duurde, zo snel gaat het tweede deel. De vlaktes waar we nu over wandelen zijn eindeloos en de uitzichten al even ver. Telkens als we weer een paar minuten hebben gelopen kijken we achterom om te zien hoe ver we zijn. Het dorpje achter ons wordt steeds kleiner, de kerktoren steeds verder weg en in de verte zien we steeds andere bergen van achter de horizon priemen. En is die ene puntige berg daarginds nou een vulkaan?
Bij het dorpje Alendorf met nog geen 300 inwoners lopen we de Kalvarienberg op en moeten we voor het eerst weer flink bergop. Maar op een of andere manier lijkt het alsof de schnitzel me vleugels heeft gegeven; met een poep en een scheet zijn we boven en dat is toch echt 524 meter de lucht in, hoewel ik niet weet op welke hoogte we begonnen. Het is al bijna zes uur en vanaf een bankje kijk ik neer op het piepkleine dorpje aan de voet van de berg.
Een weg kronkelt tussen de huizen door en ik denk aan vroeger toen ik met mijn ouders en broers in de zomer naar dit soort schattige Duitse dorpjes op vakantie ging. Een keer hadden we een huisje op een heuvel. Toen mijn vader naar het dorpje onder de heuvel ging om broodjes te halen, zei hij dat ik bij het raam moest gaan uitkijken zodat ik hem vanuit ons huisje kon zien rijden op de weg onder ons. Op de terugweg zou hij dan knipperen met z’n lichten. Met m’n duim in m’n mond zat ik voor het raam te wachten tot ik hem zou zien. Even zie ik hem rijden in z’n grijze Ascona, z’n knipperende koplampen. Wisten wij toen veel hoe ellendig het allemaal nog zou worden.
Etappe 8 Eifelsteig | van Mirbach naar Hillesheim (26,1 km)
De klok tikt door en dus besluiten we naar beneden te lopen, de berg af. Het bordje onderaan de berg geeft aan dat we nog 4,8 kilometer moeten tot aan Mirbach, het eindstation van dag 1. Met flinke vaart komen we een uur later aan in onze Ferienwohnung. Bij binnenkomst in Mirbach besef ik dat ik tien minuten later op m’n bed zal liggen en dat is zo’n heerlijk vooruitzicht dat ik bijna vergeet dat er blaren onder m’n voeten ontstaan. Niet erg zou je denken, want we hebben het eindpunt gehaald, maar de volgende dag moeten we nóg 25 kilometer.
Dat bed ligt heerlijk en die nacht slaap ik als een roosje. De volgende ochtend plak ik m’n voetzolen af met blarenpleisters en voel ik m’n blaren intens, zo klein als ze zijn. Maar eenmaal weer op pad gaat het wel. We nemen afscheid van ons huis en lopen onder de doorgaande weg door het weiland in. Het gaat een beetje bergop, maar ook al snel weer bergaf en zo sjokken we weer langs bossen, over paadjes en door de bomen. Maar al snel gebeurt hetgeen waarvan ik niet wilde dat zou gebeuren: ik verga van de pijn onder m’n voeten.
M’n wandelschoenen zijn stokoud en duidelijk aan vervanging toe, want blaren ónder je voeten is niet de bedoeling tijdens een wandeling als deze. Na ruim tien kilometer geef ik het mentaal op; dit ga ik niet nóg 15 kilometer volhouden. Voetpijn van het wandelen kan ik me wel doorheen bijten (ik liep jarenlang kilometers tijdens m’n werk in de horeca, dus ik weet wat zere voeten zijn), maar bláren? Ze schuren, ze branden, het voelt alsof ze knappen en dan weer niet. Alsof m’n voeten in brand staan of tenminste zo ongeveer leeg bloeden.
Wandelen in de Eifel: de laatste loodjes
Zo erg blijkt het uiteindelijk niet te zijn als ik na een langverwachte waterval besluit om met een taxi naar de eindbestemming te gaan. In het hotel in Hillesheim trek ik meteen m’n schoenen en sokken uit en zien m’n voeten er wonderbaarlijk gewoontjes uit, maar zo voelen ze allesbehalve. Een douche en een powernap volgen totdat Judith voor de deur staat die de laatste 12 kilometer van etappe 8 in haar up heeft volbracht. Ik had niet anders verwacht, want het Pieterpad, een paar eerdere etappes van Eifelsteig en een deel van de GR5 heeft ze al in haar benen, dus dit was iets met een appeltje en een eitje voor haar.
‘s Avonds proosten we op onze prestaties met een paar prosecco’s want deze beproeving hebben we toch maar mooi doorstaan en dat mogen we best even vieren. De volgende dag rijden we met een voldaan gevoel in ons lijf, maar met pijn in onze voeten terug naar huis. Zij naar Limburg en ik naar Twente, naar m’n familie om een dag later weer naar Amsterdam te gaan. Eind goed, al goed. M’n eerste wandeling in de Eifel is een feit. Op nog vele volgende!
Als je tot bezinning wil komen hoef je niet op dure retraite naar Bali of Ibiza, de Duitse Eifel ligt zo ongeveer om de hoek vanuit iedere plek in Nederland. Dikke aanrader om er te gaan wandelen, maar ook als je niet gaat wandelen is de Eifel prachtig en ook als je niet naar de Eifel gaat is wandelen aan te raden, maar de combi van beide is wel helemaal goed.
Meer over wandelen in de Eifel
De Eifel is een natuurgebied, een Nationaal Park in het westen van Duitsland, langs de grens met België en Luxemburg. Het ligt in de provincie Nordrhein Westfahlen en bestaat uit verschillende landschappen. Miljoenen jaren geleden was het gebied een vulkaangebied en dat zie je nu nog steeds terug. De Eifel is ontstaan vanuit vulkanische activiteit, de meren (Maaren in het Duits) die er nu liggen zijn eigenlijk kraters van vulkanen. In die tijd bestond het gebied slechts uit zee en door de vulkanische activiteit is er land ontstaan en het landschap geworden tot wat het nu is en uiteraard vormt het zich nog steeds.
De vulkanische activiteit is er nog steeds. Die wordt gemeten en gemonitord. Veranderingen worden in de gaten gehouden en in sommige meren worden soms hoge gasconcentraties gemeten. Theoretisch gezien zou het dus nog best tot een uitbarsting kunnen komen; de laatste was zo’n 10.000 jaar geleden. Raar idee wel, want de Eifel ligt niet ver van Nederland.
Mooie plaatsen in de Eifel zijn Monschau, Hillesheim, Gerolstein, Nürburg en Trier. Mooie natuurplekjes zijn de Laachersee (een kratermeer), de Geiser van Wallenborn en de Vulkangarten Steffeln. De volgende etappe van m’n Eifelsteig-avontuur wordt er eentje door de Vulkaan-Eifel; ik wil de geisers en kratermeren met eigen ogen zien.
Lees ook:
Meer over de Eifel? Lees ook: De Vulkaaneifel: meren en kraters in de Eifel
Meer over wandelen in Duitsland? Lees dan het artikel van My Footprints: Wandelen in Duitsland, de mooiste gebieden voor een wandelvakantie of weekendje weg
Meer over de Eifelsteig
De Eifelsteig is een van de vele wandelroutes in de Duitse Eifel. De hele route bestaat uit 15 etappes, begint in Aken (op het drielandenpunt van Nederland, België en Duitsland) en eindigt in Trier op de grens met Luxemburg en is in totaal 313(!) kilometer lang. In 2015 werd de Eifelsteig gekozen tot mooiste langeafstandswandelroute van Duitsland.
Wij liepen etappes 7 en 8. Etappe 7 begint in Blankenheim, is 17,7 kilometer lang, wordt als gemiddeld gerate en eindigt in Mirbach. Etappe 8 begint in Mirbach is 26,1 kilometer lang, wordt als zwaar gerate en eindigt in Hillesheim.
Overnachten in Mirbach? Boek je kamer bij Booking.com (Let op! Dit is de enige accommodatie in Mirbach waar je voor één nachtje kunt reserveren; de rest is allemaal voor een langere periode!)
Overnachten in Hillesheim? Boek je kamer bij Booking.com
Praktische tips Eifelsteig
- Neem een Eifelsteig-boekje meer voor onderweg. De route wordt weliswaar heel goed aangegeven onderweg, maar in het boekje krijg je nog wat meer informatie over je etappe en over waar je zoal langs wandelt. Ook de hoogtemeters worden er heel gedetailleerd aangegeven. Zie hieronder;
- Er rijden bussen, de Eifelsteig-Wandelbus. Deze bus brengt je van eind- naar beginpunt. Meer informatie over de bus lees je hier;
- Een andere optie is om met twee auto’s te gaan (mits je niet alleen wandelt). Zet dan één auto bij het begin- en de andere auto bij het eindpunt;
- Zorg voor een goede wandelgear. Een flexibele broek, t-shirt met extra vestje, een pet, zonnebrandcrème, veel water, een sapje voor de smaak, pleisters, een regencape en -hoes en vooral goede wandelschoenen en – sokken. Ik schrijf nog er nog wel een aparte blog over;
- Je kunt de etappes in verschillende delen wandelen. Je hoeft dus niet per se bij etappe 1 te beginnen en je hoeft ook niet alles in een keer te doen. Wij liepen etappes 7 en 8;
- Niet alle etappes zijn even lang en even zwaar. Etappe 7 is bijvoorbeeld gerankt als gemiddeld, terwijl etappe 8 als zwaar wordt bestempeld. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de afstand (26,1 kilometer);
- Er zijn een heleboel routes en wandelpaden in de Eifel, de Eifelsteig is een van ze en tevens de meest bekende.
Meer informatie over de Eifelsteig: https://www.eifelsteig.de/nl
Meer informatie over de Eifel: https://www.eifelinfo.nl/
Dit artikel bevat affiliatelinks
©Foto’s: Judith van Bilsen en ikzelf.
Meer outdoor inspiratie? Lees ook:
- Wandelen bij de Drei Zinnen: bergmassieven in de Dolomieten
- Doen op Sicilië: de Etna vulkaan beklimmen
- Torres del Paine: een paar dingen die je moet weten
- De W-route in Torres del Paine: wandelen, klimmen en afzien
- De mooiste natuur ter wereld: 10x hoogtpunten in Patagonië
- Alles wat je moet weten over de Machu Picchu Inca Jungle Trek
- Actief op Curaçao: de Christoffelberg op!
- Twentse wandeling: de Bronnenroute Springendal
Meer Duitsland? Lees ook:
- Route roadtrip Duitsland, Luxemburg en Oostenrijk
- Het mooiste plaatsje van Duitsland: Monschau
- Terug naar de Romeinen in de oudste Duitse stad: Trier
- München stedentrip: 8x bezienswaardigheden
- Uitzicht over drie landen vanaf de Boudewijntoren
- Met de fiets in de trein door het Duitse woud? Dat ging zo.
Trackbacks/Pingbacks