Ik was niet eens gehaast of gestrest. Ik had geen slaaptekort, noch was ik al dágen onderweg waardoor vermoeidheid toesloeg. Ik was net zes weken in Spanje geweest en was die dag – 1 maart 2024 – op weg naar Nederland. Wel was ik die ochtend al om half 8 in de Uber gestapt om een uur later de trein te pakken, maar dat was niet bepaald in het holst van de nacht. Er zijn mensen die dagelijks eerder de deur uitgaan om op tijd op hun werk te komen, zoals ikzelf in een vorig leven. Kortom: geen enkel excuus. Niets om me achter te verbergen, behalve gewoon stommiteit.
HOE IK BIJ DE VERKEERDE GATE BELANDDE
Op het vliegveld van Málaga
Bij aankomst op het vliegveld van Málaga – nadat ik die Uber, die trein en daarna nog een trein had genomen – besefte ik dat ik veel te vroeg was. Dat is op zich best een bijzonderheid; doorgaans is te laat komen my middle name. Sterker nog, de mensen die mij het best kennen spreken altijd een kwartier eerder met mij af, zodat ze zeker weten dat ik op tijd kom. Maar die dag niet.
Die dag was ik veul te vroeg. Ik nestelde me op een stoel bij de check-in balies (ik had een koffer bij me die ik moest afgeven en de balies waren nog niet eens open, zó vroeg was ik), zag mijn vlucht op de vertrekborden staan, maar daar was nog niets over bekend. Geen gate, niks. Toen de balie openging gaf ik mijn koffer af, liep ik naar de douane waar mijn tas eruit werd gepikt die ik gelukkig zo weer mocht meenemen, at bij een van de ‘restaurants’ een pizzapunt en toen het eenmaal tijd was, strompelde ik langzaam richting de gate.
Amsterdam zou vertrekken van gate D zoveel
Toen ik het restaurant uitliep checkte ik nog voor de zekerheid even het vertrekbord en het stond er echt: Amsterdam zou vertrekken van gate D zoveel. Ik keek omhoog, zocht de borden richting gate D en had ze binnen no time gevonden. Aangekomen bij deze gate D zoveel waren de eerste mensen al aan het boarden, maar ik besloot nog even te gaan zitten. Ik had geen zin om achteraan in een rij aan te sluiten waarvan ik toch al een van de laatste zou zijn. Het ging allemaal heel rustig en voorspoedig, ik was compleet relaxed.
Toen de rij uitdunde besloot ik aan te sluiten en toen ik bij de stewardess de code op de boardingpass op mijn telefoon wilde scannen gebeurde het: er kwam een groot rood kruis in beeld, vergezeld met een geluid dat klonk als een enorme error. Ik probeerde het nogmaals en nogmaals en tot drie keer toe kwam het rode kruis in beeld en klonk het error-geluid door de hal. Deze gate wilde mij overduidelijk niet hebben. De stewardess bekeek mijn boarding pass, keek me aan en toen zei ze het: “Dit is Ryanair. Jouw boarding pass is van Vueling!”
Het is bizar hoe snel je voelt dat het schaamrood op je kaken ontstaat; ik hoefde mezelf niet eens te zien om te weten dat mijn hoofd zo rood als een tomaat werd. Ik schaamde me werkelijk kapot! “Maar waar moet ik dan zijn?” vroeg ik op m’n aller schaapachtigs, alsof ik nog nooit eerder in mijn leven (alleen) gereisd had, waarop de stewardess me verwonderd aankeek. Wist zij veel? Zij was van Ryanair en deed haar werk bij de Ryanair-gate. Wat wist zij nou van Vueling?
Ik schaamde me kapot met m’n rooie hasses
Ik besloot me uit de voeten te maken en dacht dat al die mensen die nog achter mij stonden – en dat waren er nog best veel – me vást heel zielig vonden want gut, zo’n meisje alleen en dan bij de verkeerde gate staan. Ach, ze zal het allemaal wel niet begrijpen, het arme kind. Weten zij veel dat ik in mijn eentje heel de wereld al ben over gereisd en dat ik heus wel weet hoe ik door een gate moet komen, maar dat dit gewoon een oerdomme stommiteit is wat de beste kan overkomen. Althans, dat maakte ik mezelf wijs. Ik schaamde me natuurlijk nog steeds helemaal kapot met m’n rooie hasses.
Ik liep naar het vertrekbord waar ik een paar minuten eerder ook al op had gekeken en pas toen zag ik het. Twee vluchten naar Amsterdam, allebei rond hetzelfde tijdstip. Mijn Vueling vlucht ging iets later dan de Ryanair vlucht, waardoor ik hem waarschijnlijk over het hoofd had gezien en me straal vergiste. Geluk bij een ongeluk: de gate van mijn juiste vlucht was drie deurtjes verder dan waar ik gruwelijk de mist in was gegaan en gelukkig was er een hoekje waarachter ik kon zitten en kon verdwijnen.
De eerste mensen waren al aan het boarden en ik besloot toch ook maar in de rij te gaan staan om niet weer als bijna laatst aan te schuiven, want die blunder van zonet ging ik sowieso niet nu nog een keer maken. Maar op het moment dat ik plaatsneem in de rij hoor ik paniek bij de scanner van de boardingpasses. Het voelde als een flashback. Een groepje jongeren – volgens mij waren het er drie – kreeg lichte paniek. Ze hadden namelijk een boardingpass van Ryanair, terwijl ze stonden bij de Vueling gate.
Hahaha, wat dom hè?
Ik zag hun gegeneerde hoofden terwijl ze in sneltreinvaart langs de rij en dus langs mij liepen. Zo moet mijn scenario er zonet ook uitgezien hebben en al die mensen die nu naar hen kijken, keken zonet met eenzelfde blik naar mij. Ik voelde met ze mee (HSP hè?), wilde ze nog zeggen dat ze bij gate D zoveel moesten zijn, dat ik daar net stond omdat ik me andersom had vergist en hahahaha, wat dom hè?, maar ze liepen te snel. Ik zou ze alleen maar ophouden. En die gate… grote kans dat die al gesloten zou zijn by now. En dat vond ik ongelooflijk sneu, maar ergens ook weer tof. Want dat zou nóg dommer zijn dan mijn te domme actie en ik zou dan niet de grootste kneus van de dag zijn.
Afijn. Dat was dat. Het verhaal van de verkeerde gate. Ook weer overleefd!
Meer (reis)dagboekverhalen? Lees ook:
- LIEF DAGBOEK | Groetjes uit Lissabon! Ik ben hier even een paar weken
- LIEF DAGBOEK: Valencia 2023 part ll, terug onder de palmbomen
- LIEF DAGBOEK | Terug in Spanje! Drie maanden wonen en werken in Valencia
- → Hilarisch: LIEF DAGBOEK | Het verhaal van de koffer
- LIEF REISDAGBOEK | Beginnersfoutje, bedankt!
