2019. Het was een jaar dat met een een vingerknip voorbij was. Maar echt. De tijd gaat sowieso snel, maar zo snel als 2019 ging is gewoon bijna oneerbiedig naar het jaar. Vooral die tweede helft is als een idioot voorbij gevlogen. Alsof je vluchtig iemand ontmoet en even met hem kletst en je hem een dag later straal voorbij loopt omdat je hem simpelweg niet meer opmerkt. Zo lijkt 2019 de boeken in te gaan. Als een roes. En dat is raar, want er is zóveel gebeurd en ik heb zoveel ervaren. Misschien helpt het om het allemaal even op een rijtje te zetten en laat ik dat dan nu ook maar doen. Zet je schrap, hier komt mijn jaaroverzicht 2019.

JAAROVERZICHT 2019

In 2019 zette ik voort wat ik in 2018 al was begonnen: wereldreizen. Toen het jaar begon was ik met tussenpozen al elf maanden op pad en ik had er echt nog geen genoeg van. Ik vond het zo heerlijk, niet zozeer het leven uit een tas, maar alles wat er mogelijk is en wat je ervaart wanneer je dat doet is echt priceless. Ik geloof echt dat deze periode de meest fantastische en enerverende tijd van mijn leven is en ik kan soms zelf niet eens geloven dat dit écht mijn leven is.

Goed. Net als vorig jaar is 2019 uiteindelijk anders gelopen dan vooraf bedacht. Tot en met half april ging alles ongeveer volgens plan en vanaf toen ging het allemaal een beetje anders. Zo bleef ik uiteindelijk vier maanden in Amsterdam in plaats van zes weken en ging de Transmongolië Express wederom niet door, wat overigens geheel aan mijzelf te wijten is. Daarvoor in de plaats kwam een andere geweldige trip naar Azië en 2019 was natuurlijk ook vooral het jaar van de Nomad Cruise.

Alle mensen die ik ontmoette, vriendschappen die zijn ontstaan, al die plekken die ik bezocht. Eeuwenoude tempels in Mexico, Guatemala en later ook in Cambodja. De Amerikaanse oorlog waarin ik dook in Vietnam, ik bracht een middag door in New York en een dag in Bangkok en in Hong Kong bleef ik maar liefst een week. Ik was in totaal in 17 landen, bezocht twee van de zeven wereldwonderen, legde 65.589 kilometer af en dat is 1,6 rondjes om de wereld. Ik ging met vliegtuigen, treinen, bussen, taxi’s, Ubers, trams, metro’s, op de fiets en met boten en schepen. Wat een gekkenhuis!

Januari: thuis

Hoeveel er ook gebeurd is in 2019, in de eerste maand van het jaar was ik gewoon thuis. Halverwege december 2018 kwam ik vanuit Zuid-Amerika (Colombia) terug in Denekamp en daar bleef ik tot eind januari. December en januari zijn pittige maanden, dus dan is het fijn om lekker bij familie te zijn en dat was ik, want ik woonde in die periode bij mijn broer en schoonzus waar ik ze voor eeuwig en altijd dankbaar voor ben. Ik nam een abonnement op de sportschool en bodyattackte me soms één, soms twee keer per week een ongeluk met als doel om fit te zijn voor mijn reis naar Midden-Amerika. Ik ging immers een vulkaan beklimmen in Guatemala.

Februari en maart: op naar de warmte in Midden-Amerika!

In Guatemala kwam ik pas in maart aan, want ik begon mijn reis door Midden-Amerika eerst in Mexico. Hoewel ik niet per se aan bucketlists doe is er een aantal plekken op de wereld waar ik graag nog eens naar toe zou willen en tot vorig jaar februari stond Mexico zo ongeveer bovenaan die lijst. Ik huurde er een auto en bleef er uiteindelijk vier weken en reed een rondje door Yucatán en Quintana Roo. Hoewel ik niet per se omver werd geblazen door mooie landschappen – ik vond het er nogal vlak wat op zich voor het autorijden wel comfortabel was -, vond ik de in de jungle verborgen Maya-tempels echt bijzonder mooi.

De Maya-geschiedenis is sowieso een bijzonder verhaal en als je dan rondloopt door die verlaten dorpen en plekken kun je je soms zomaar voorstellen hoe het er eeuwen geleden was. Als er zoveel van je anchestors bewaard is gebleven begrijp ik dat je je er sterk mee verbonden blijf voelen. Maar los van de Maya-schoonheden heeft Mexico nog meer beauty’s: parelwitte zandstranden. In het plaatsje Tulum bleef ik een tijdje en kwam er na een paar dagen gewoon weer terug omdat ik het er zo lekker vond.

Ook ging ik naar Belize en Guatemala. In Belize bracht ik tijd door op een tropisch paradijsje waar ik eveneens niet heel veel deed. Het leven gaat slow op Caye Caulker en dat was echt heerlijk. In Guatemala beklom ik uiteindelijk inderdaad een vulkaan, maar ik maakte er een minder spectaculaire expeditie van dan vooraf gedacht en dat was helemaal OK. Ook hier ging ik op Maya-jacht en verbleef ik in het heerlijke stadje Antigua en voor ik het wist was het eind maart! Via New York waar ik een middag ronddoolde in Manhattan vloog ik terug naar Amsterdam.

April: Nomad Cruise

In de eerste week van april switchte ik volgens mij vier keer van tijdszone en werd de tijd in Nederland ook nog eens verzet, dus toen ik aankwam op Gran Canaria om daar aan boord van de Nomad Cruise te gaan, heb ik eerst vooral veel geslapen. Het kan vermoeiend zijn, al dat gereis en toen wist ik nog niet eens hoe vermoeiend die cruise zou worden. Een week later toen ik in Lissabon weer van boord ging stortte ik in en lag ik twee dagen voor pampus in mijn guesthouse-bed en besloot ik maar terug te vliegen naar Nederland. Daar kon ik namelijk gratis ziek in bed liggen.

De cruise zelf was een bizarre ervaring waar ik maar moeilijk in kwam en net toen ik op dreef was, was het alweer voorbij. We waren met 222 mensen aan boord en waar het in eerste instantie een business conferentie zou zijn, werd het voor mij meer een persoonlijke conferentie. Ik wist soms gewoon niet waar ik het zoeken moest, zóveel werd er gedaan en georganiseerd en al die mensen met al hun verhalen; het was ontzettend overweldigend. In sneltreinvaart bezochten we ook nog Tenerife, Lanzarote, Casablanca en Cádiz én daagde ik mezelf uit door mee te doen aan de speakers challenge en gaf ik een speech voor misschien wel honderd mensen en toen ging het lampje even uit. Maar ik werd wel weer beter en op de een-na-laatste dag van april toog ik naar onze hoofdstad.

Mei – augustus: Amsterdam

Mijn fiets staat er as we speak nog steeds, omdat ik toen ik in augustus vertrok uit de hoofdstad, zeker wist dat ik er terug zou komen. En dan niet voor een paar daagjes, maar gewoon echt. Ik vond Amsterdam altijd al leuk om te bezoeken en ik had vooraf wel gedacht dat ik het er leuk zou vinden, maar dat ik het zó leuk zou vinden, dát had ik niet gedacht. Ik hoopte het wel, maar toen ik daadwerkelijk langs de grachten fietste, neerstreek bij een paar van de honderdduizendtachtig koffietentjes, met de tram van A naar B ging en shopte in de Pijp, was ik echt binnen no time verkocht.

There is something about it. Ik bezocht echt veel steden op deze wereld, maar er is er geen een als onze eigen hoofdstad. De drukte, het verkeer, de parken, de grachten, het multiculturele; Amsterdam is echt een uniek plekje. Je kan er heerlijk opgaan in de massa, niets is raar of vreemd en hoewel je soms het gevoel hebt dat je in een ver buitenland bent, ben je gewoon in Nederland en zijn alle familie en vrienden op een steenworp afstand. Ik voel me er thuis en er komt ongetwijfeld een Amsterdam-avontuur 2.0 in 2020.

Juni: Amalfikust en Puglia in Italië

In juni ging ik twee weken naar Italië. Aan de prachtige, schitterende Amalfikust bracht ik een week door en ik bezocht ook nog Napels, Capri, Pompeï en de Vesuvius en werd ik bezocht door een Duitse vriendin van de Nomad Cruise. In de tweede week reed ik met mijn huurauto zo naar de andere kant van de Italiaanse hak richting Puglia. Want daar had ik inmiddels zoveel over gelezen en nu ik toch in de buurt was, wilde ik het met eigen ogen zien.

En het stelde allesbehalve teleur, want wat een prachtige regio is Puglia. Van olijfboomvelden tot witte dorpjes en natuurlijk de beroemde trulo in Alberobello. Maar ook Bari vond ik verrassend leuk met een heel ingewikkeld doolhof als binnenstad en toen ik er neerstreek op een terrasje besefte ik dat ik sinds mijn keuze om mijn huis te verkopen en te gaan reizen ik in totaal al twee maanden in Italië was geweest. Twee maanden! Weliswaar in etappes, maar toch. Ik zou bijna willen zeggen dat ik twee maanden in Italië heb gewoond, maar ik snap dat dat een beetje overdreven is.

September: bonden met mijn familie in Denekamp

En toen kwam september en hoewel ik vanaf mei ongeveer onafgebroken in Nederland was en ook best veel in Twente te vinden was (en Twente vaak bij mij in Amsterdam op bezoek kwam), vond ik het tijd om weer even volledig in Denekamp te zijn. Ik huurde er een huisje en mijn nichtjes kwamen tot twee keer toe logeren en zo eindigde de heerlijke zomer in een fijne tijd thuis. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus pakte ik op de laatste dag van de maand toch weer mijn rugtas en ging ik weer op pad.

Oktober: Mallorca, Madrid, Hong Kong en Vietnam

En toen begon de madness weer van voor af aan. Hoewel de Transmongolië reis niet doorging, ging ik ‘gewoon’ naar Azië en met ‘gewoon’ bedoel ik met het vliegtuig in plaats van die bijzondere trein der treinen. Maar eerst waren er nog Mallorca en Madrid en de Spaanse hoofdstad ontdekte ik op m’n dooie gemakje. Ik at er jamones tot ik er bij neerviel en likte mijn vingers af bij tapas die ik op elk willekeurig moment op een dag at en zo liet ik de stad op me inwerken. Fijn!

In Hong Kong moest ik vervolgens écht even wennen. Azië is toch wel totaal anders dan het pittoreske en goed georganiseerde Europa, maar na een paar dagen zat ik er helemaal in. De wolkenkrabbers, de auto’s die links rijden, de metro, Kowloon, de (nacht)markten, Victoria Peak, ik vond Hong Kong écht te gek en van alle protesten die er volop plaatsvonden merkte ik nauwelijks iets. Ik vond het gewoon jammer om er weer te vertrekken.

Maar Vietnam wachtte op me. In Hanoi heb ik met een paar Duitsers en Vietnamezen de Old Quater een nachtje onveilig gemaakt, de hooglanden van Sapa hadden een retraite-effect en Ha Long Bay vond ik maar een beetje mwah. Hoi An vond ik heel schattig en knus en ik sloot de reis door Vietnam af in de Mekong Delta in het zuiden. Ik ging ernaar toe met de host van mijn hostel en zij heette ’toevallig’ ook Kim en dus waren we Kim Vietnam en Kim Holland en ik vertelde haar maar niet wie Kim Holland écht is.

November: Cambodja, Bangkok, Athene en het begin van Nomad Cruise X

Vanuit Ho Chi Minh City (voormalig Saigon) ging ik met een bus de grens over naar Cambodja. Ik verwachtte eigenlijk niet zo veel van Cambodja en ging vooral voor de tempels van Angkor, maar wat ik in dit prachtige land aantrof was echt beyond alles. Nergens werd ik zo gegrepen dan door het verhaal van Cambodja en ik vond het maar lastig om het weer los te laten, terwijl ik ondertussen moest bedenken hoe ik terug naar Europa zou gaan, aangezien ik daar eind november op mijn tweede Nomad Cruise zou stappen.

Via Bangkok vloog ik uiteindelijk via Doha naar Athene. In Bangkok ging ik naar de beroemde Khoa San Road en liet me met een tuktuk naar het paleis en de liggende buddha brengen. Ik was er al eens geweest en het was dus een feest van herkenning en ’s avonds bracht ik een uur of drie door in een salon waar ik al mijn twintig nagels liet besmeuren met gellak én mijn wenkbrauwen liet verven. Zo voelde ik me er klaar voor om op die boot te stappen.

Maar eerst bracht ik nog wat tijd door in de Griekse hoofdstad en ik vond het er niet heel bijzonder op de Akropolis en de typisch Griekse en gezellige wijk Plaka na. Toch ging ik elke dag op pad en zo kende ik na een paar dagen er de weg en kwam ik er warempel nog een bekende tegen en dat vind ik het allermooiste aan reizen. Dat je ergens bent en dat het na een paar dagen voelt alsof je er al tijden woont en dat dat dan ook zomaar zou kunnen. Maar goed, toen stapte ik aan boord van de Nomad Cruise.

December: Nomad Cruise X en thuis

Ik zou niet eens meegaan op de jubileum slash alumni editie van Nomad Cruise, ware het niet dat ik in oktober toen ik in Vietnam was een telefoontje kreeg van een vriendin van de vorige cruise met de vraag of ik niet tóch meewilde. Ik moest er weliswaar even over nadenken, gezien het feit dat ik het de vorige keer nogal overweldigend vond, maar ik kon dit niet weigeren. En dus stapte ik op 28 november aan boord.

Anders dan de vorige keer vond ik nu meteen mijn draai en dat was zo fijn, inspirerend en prettig dat ik de zeventien dagen op deze editie heel anders beleefde dan de slechts zes dagen van de vorige cruise. Het was een tijd van ontmoetingen, goede gesprekken, crazy highs, jamsessies, poolbaravondjes en dansen tot in de kleine uurtjes in de disco. Het was zó’n fijne bubbel om in te leven, compleet isolated op zee en afgesloten van de rest van de wereld. Je creëert er met z’n allen een soort mini-samenleving waarin van alles gebeurt. Ongekend!

Op een zaterdag ergens half december stapte ik in Dubai van de boot (sorry, schip) en zondag ’s middags zat ik in Denekamp aan een family diner, ter ere van mijn lieve moeders verjaardag en dat was zoiets raars. Mijn nichtjes vlogen me om de nek, er werd me van alles gevraagd, terwijl ik nog in een soort roes zat. Ik was er wel, maar ook weer niet en dus nam ik even de tijd om bij te komen. Ik huurde weer een huisje aan de rand van mijn dorp en samen met mijn broers, schoonzussen en nichtjes brachten we daar de eerste kerstdag door en ook oud en nieuw was ik gewoon in Denekamp. Bij mijn tribe. Thuis. En dat terwijl ik in heel 2019 geen eigen huis heb gehad.

Op naar 2020!

2020 duurt inmiddels al twee weken en er is een shift gaande. Want schreef ik vorig jaar nog dat ik in 2019 door zou gaan met waar ik in 2018 mee was begonnen (lees: als een nomade de wereld over reizen), voelt dat nu iets anders. Rondreizen en backpacken in verre landen is geweldig en je maakt dingen mee en leert jezelf kennen zoals je dat anders niet zou doen, maar na een tijdje raak je toch enigszins verzadigd.

En dus wordt 2020 anders dan de afgelopen twee jaren. Zoals ik al vaker schreef is het tijd om iets terug te gaan doen. Been there, done that en niet zo zuinig ook en dus ga ik teruggeven. Mijn ervaringen delen met mensen die het nodig hebben. Coachen, mensen helpen the bigger picture te zien, te luisteren naar hun gevoel, hun hart te volgen, connectie te maken met hun source om zo een voller, rijker en gelukkiger leven te leiden. Want de wereld heeft het nodig. Harder dan we denken.

Maar goed, dat betekent niet dat ik mijn backpack aan de wilgen hang, integendeel. Want werken, coachen, schrijven en alles wat ik dit jaar wil gaan doen, kan ik overal ter wereld uitvoeren en dat is juist ook de bedoeling. Hoe tof! Voor nu wens ik in ieder geval iedereen, al mijn lezers en ook mijn niet-lezers het állerbeste voor dit magische, ronde jaar 2020. Vrede, liefde, rust, geluk en gezondheid voor iedereen zodat we allemaal maar die mooiste versie van onszelf kunnen worden, zijn en blijven. Amen to that.

Hoe is jouw jaaroverzicht 2019?

Meer hoogtepunten en verhalen uit 2019? Lees ook:

• 2019 here I come! – mijn (reis)plannen
• Time flies! Dat was hem al: 2019 deel één
• Een jaar op reis! En… hoe gaat het nu met me?
• Al een jaar zonder huis. Hóé dan?
• It’s finally happening: I Amsterdam
• Update uit Azië: from Vietnam with love
• And the madness continues. Next journey: Nomad Cruise X!
• Bijzonder reisverhaal: Nomad Cruise 8 (review)
• Reis-update uit Midden-Amerika: Vier weken Mexico!
• Knotsgek en niet te evenaren: mijn jaaroverzicht 2018

MEER KIMSPIRATIE