Een immens bos ligt voor me als ik het bootje, waarmee we de bruine Sungai Tembeling rivier zijn overgestoken, uitstap. Mijn voeten stappen in zand en ik zie nergens iets wat lijkt op een dorp, zoals ik had verwacht. Er zijn geen weggetjes of gebouwen, geen huizen of schooltjes. Het enige dat ik zie is een enorme wildernis en in de verte de gekleurde broeken van spelende kinderen. Zij horen bij de Orang Asli, de oudste inheemse bevolking van West-Maleisië die in dit oerwoud leeft en die ik, bevoorrecht als ik ben, mag bezoeken.

 

 

Inheems bevolking Orang Asli

Taman Negara Maleisië Taman Negara

 

ORANG ASLI: INHEEMSE BEVOLKING MALEISIË

Een middag op bezoek bij een van de oudste stammen van Azië

Gisteren kwamen we aan in de jungle, die Taman Negara heet en vannacht sliepen we in een houten huisje van het Mutiara Resort. Het Amazonegebied in Brazilië is waarschijnlijk de bekendste, maar de Taman Negara hier in Maleisië is de oudste jungle ter wereld. Vanochtend maakten we een wandeltocht over de canopy walkway. We liepen langs eeuwenoude bomen, ademden pure zuurstof, bewandelden wankele hangbruggetjes en werden verrast door tig brutale apen die ons wonderbaarlijk genoeg gewoon met rust lieten.

Naar schatting meer dan 130 miljoen jaar geleden stond het hier in deze Taman Negara jungle al vol met dezelfde soorten bomen en leefden hier de voorouders van de apen en andere dieren die we vanochtend volop tegenkwamen. Maar het zijn niet alleen dieren die hier al eeuwen leven. De menselijke Orang Asli stam bestaat al minstens tienduizend jaar en leeft al even lang in dit stokoude tropische regenwoud.

Taman Negara Taman NegaraTaman NegaraTaman Negara Taman Negara jungle

 

Inheemse stam: Orang Asli

Een man in een hutje wacht ons op. Hij is klein en mager en demonstreert hoe hij een vuurtje maakt met stenen en zuurstof. Ik vraag me af hoe vaak hier westerlingen komen en wat hij denkt van ons. Deze inheemse bevolking staat zó ver van mij af. Wat zou ik van hem vinden als hij vanuit de andere kant van de wereld mijn dorp kwam bezoeken? Zou hij weten dat wij stroom hebben en dat wij daarmee vuur maken? En dat wij niet anders weten dan dat? Zou hij weten dat er straten zijn en auto’s? Dat er steden zijn met gebouwen? Zou hij überhaupt iets van de rest van de wereld weten?

Na zijn demonstratie lopen we verder het dorpje in. Op een houten, zelf gefabriceerd bankje zitten mannen met elkaar te praten, de kinderen die ik zonet al zag rennen vlak langs me heen en in de verte zie ik een vrouw met een kind aan de borst. Deze Orang Asli zien er niet uit als Aziaten. De gids vertelt dat we op bezoek zijn bij de Negrito stam, een naam die gebaseerd is op het donkere uiterlijk van deze inheemse bevolking.

Een indringer is misschien wel de juiste benaming voor hoe ik mij voel, vooral als ik mag binnenkijken in het huis van een familie. Vader, moeder en een paar kinderen zitten op de vloer die bedekt is met bladeren en een matje, terwijl een dak van riet voor beschutting zorgt. Er zijn geen kamers, er is geen hal, geen badkamer en geen keuken. Meer dan een hut is het niet, dit gebouwtje dat voor deze mensen hun thuis is.

Inheemse bevolking Orang Asli Maleisië Inheemse bevolking Orang Asli Inheemse bevolking Orang Asli Inheemse bevolking Orang Asli Maleisië Inheemse bevolking Orang Asli Inheemse bevolking Orang Asli Maleisië Inheemse bevolking Orang Asli Inheemse bevolking Orang Asli Maleisië

 

Anno 2011

Ik bezocht de Orang Asli stam in 2011 en ik vond het bizar indrukwekkend. Dat er mensen wonen in de wildernis en die geen weet hebben van enkele vorm van modernisering. Die jagen op dieren en vissen, zelf hun vuurtje maken van hout, steen en zuurstof en zich vastklampen aan rituelen die wij westerlingen knotsgek vinden. Dat er mensen leven zoals wij honderden of misschien al wel duizenden jaren geleden leefden. In de natuur. In contact met de bron van het leven.

Afgezonderd van de rest van de wereld, maar wel op de hoogte van het bestaan ervan. Doordat steeds meer westerse toeristen de stam komen bezoeken worden zij op hun beurt steeds bewuster van het bestaan van ‘ons’. Toch blijft het onwerkelijk dat de stam anno nu (nou ja, tien jaar geleden) met alle moderne technieken, nog bestaat. Er leven nog maar tweeduizend Orang Asli en ik ben bang dat het er steeds minder worden. Doordat ze uitvliegen  en de moderne wereld ingaan (hun hoofdstad Kuala Lumpur is niet ver). Het zou zonde zijn, dat zeker, maar alles verandert en alles groeit en zo ook de Orang Asli.

 

→ Meer inspiratie over Maleisië? Lees het artikel van Lekker Plan over de fijnste gerechten in Maleisië: Deze 10 dingen moet je proeven in Maleisië

 

Meer Azië? Lees ook:

ALLE ARTIKELEN OVER AZIË

Share via
Copy link
Powered by Social Snap