Dat zit namelijk zo. Ik zat de afgelopen tijd, zeg maar van de zomer tot december vorig jaar, niet echt lekker in mijn vel. Dat is niet zo verwonderlijk, gezien de behoorlijk gevulde rugzak die ik met me meedraag. En als dat dan het geval is, dan is er openbaar over schrijven wel het laatste waar ik behoefte aan heb. Dat begrijp je vast. En dus deed ik dat niet.

 

 

HET ROER OM: OP WERELDREIS!

 

In eerste instantie had ik het niet eens in de gaten. Dat ik niet zo lekker ging en klachten had. Met mij gaat het immers altijd goed. Zo heerlijk stabiel, beide stevige benen op de grond, ik kon en kan altijd alles aan. Ik was wel moe, maar dat is iedereen weleens. Piekerde veel meer dan anders, over het leven en wat ik ermee wilde. Ik voelde dat ik niet zelf de regie over m’n leven had en dat had ik feitelijk ook niet. Ik gaf een groot deel ervan uit handen, gewoon omdat dat ‘zo hoort’ en omdat iedereen dat immers doet. Ik gaf me er jarenlang aan over en onderging het.

Dat ik me moeilijk ergens toe kon zetten, moeilijk ergens mijn aandacht kon bijhouden en weinig zin had in dingen, weet ik aan het feit dat ik veel had meegemaakt en nog steeds bezig was met rouwen, accepteren en alles in een nieuw jasje te gieten. Ik vond mijn werk niet meer leuk, maar er waren er wel meer die het op kantoor niet meer leuk vonden. Pas toen ik een keer als een idioot met gierende banden de parkeergarage van m’n werk uitreed ging er een lampje branden. Dit was niet OK. Ik besloot daarna thuis te blijven, maar een week later ging ik gewoon weer. Dat moest immers, zei ik tegen mezelf.

 

Totdat het niet meer ging

Totdat het echt niet meer ging. En ik mezelf dwong om tijd voor mezelf te nemen. Het duurde een paar maanden en wat ik vervolgens deed is besluiten het roer om te gooien. Ik kwam tot de conclusie dat als ik me weer goed wilde voelen, ik dingen anders moest gaan doen. De dingen buiten mijzelf dienden me niet meer. Mijn werk was niet meer fijn, het huis waar ik woon – mijn ouderlijk huis notabene – voelde niet helemaal goed en dus moest het anders. Maar dat gaf niet de doorslag.

Ik ging in de tijd dat ik thuis was, steeds meer ruimte geven aan m’n innerlijke verlangen. Ik luisterde steeds beter naar het stemmetje in mezelf. Dat het leven van mij is en dat ik zelf mag weten en bepalen wat ik ermee doe. Dat ik niet ‘s ochtends voor een ander m’n bed uit hoef te komen, maar dat ik dat voor mezelf zou moeten doen. Ik ontdekte dat ik totaal niet de regie over m’n leven had en hoewel dat voor sommige mensen heel prettig is, word ik daar onrustig en soms zelf knettergek van.

Met enórme pijn in mijn hart maakte ik een van de moeilijkste keuzes van mijn leven. De twee plekken waar ik de afgelopen tijd de meeste tijd doorbracht, heb ik allebei vaarwel gezegd. Met mijn baan ben ik al gestopt, mijn huis staat inmiddels te koop. En ondanks de zwaarte van mijn beslissing, voelt het als een opluchting. Als een letterlijke last van m’n schouders. Het idee dat ik nu vrijheid heb voelt letterlijk liberating en geeft me de rust waar ik al twee jaar naar verlang.

 

En nu ben ik op reis!

En nu zul je denken… Wat nu? Dat zal ik je vertellen. Nu ben ik op reis! Onderweg naar een bestemming ver van huis. Om een paar weken van mijn vrijheid te genieten en ein-de-lijk een van mijn droomreizen te maken. Niet omdat ik niet in Nederland wil zijn (hou op zeg, ik mis mijn nichtjes nu al), maar omdat ik nog zoveel van de wereld wil zien. Ik doe het gewoon! Het liefst maak ik gedurende het hele jaar een paar mooie reizen, maar mijn realiteitszin ben ik gelukkig nog niet helemaal verloren. Eerst dit. Een week of zes/acht blijf ik weg.

Of ik het geluk ga vinden op reis? Natuurlijk niet. Geluk zit in mezelf; dat is nergens anders te vinden dan binnenin m’n hart, m’n ziel. Het gaat om de ervaring, de mensen, het even in een andere wereld zijn en fantastische plekken bezoeken. Geloof mij, om gelukkig te zijn maakt het niets uit waar je bent, hoewel ik van reizen wel echt heel erg gelukkig word. Of ik mezelf ga tegenkomen daar aan de andere kant van de wereld? Ongetwijfeld. Maar ik ben mezelf zo vaak tegengekomen de afgelopen tijd – ik leef notabene alleen met mezelf en ben door een loodzware tijd gegaan met mezelf – dat ik niet verwacht dat dat shocking zal zijn. Bovendien vind ik mezelf prima gezelschap.

 

Life changing

Het wordt misschien wel of misschien niet een life changing event. Behalve de reis zelf die me uit mijn huidige dagelijkse leven haalt en dus voor de time being life changing is, wordt het daarna gewoon weer als vanouds. In hopelijk een nieuw huis, een nieuwe plek en een nieuwe baan. Ook dáár kijk ik nu al, terwijl ik nog niet eens op plaats van bestemming ben, naar uit.

Ik neem de ervaring mee in het positieve vakje van die bomvolle rugzak, die ik voor de gelegenheid van alle ellende heb ontdaan. De ellende heb ik thuis gelaten, maar als ik terug ben, pak in de zooi er gewoon weer in. Het hoort nou eenmaal bij me. Ontkennen heeft geen zin. En gelukkig hebben de mooie dingen in het leven wat mij betreft nog altijd de overhand.

 

En de reis gaat naar…

Waar ik dan eigenlijk naar toe ga? Zuid-Amerika! Brazilië, Argentinië, Chili en als ik het nog niet zat ben om uit een tasje te leven ook nog Peru. De verkoop van mijn huis gaat ondertussen gewoon door. Helemaal uit handen gegeven. Hoe vet zou het zijn dat ik aan het zogenaamde einde van de wereld ben (Zuid Argentinië) en in Denekamp mijn huis wordt verkocht?

 

Uiteraard ga ik bloggen over de komende reis. De places to be in Rio, de mooiste theaters van Buenos Aires, besneeuwde bergen in Chili en de Machu Picchu in Peru, maar ook leuke persoonlijke verhalen en anekdotes, die ik ga bijhouden in m’n travel journal. Als ik tijd heb. En een internetverbinding. En zin. Maar ik denk dat dat wel snor zit.

 

Meer weten over mijn reis(plannen)? Lees ook:

MEER KIMSPIRATIE

Share via
Copy link
Powered by Social Snap