Wonder boven wonder staat m’n fiets nog gewoon voor de deur en toen ik afgelopen vrijdag het appartement binnenkwam waar ik vorig jaar op 4 september voor het laatst de deur achter me dichttrok was het alsof ik thuiskwam. Hoewel ik toen niet zeker wist of ik in dit specifieke appartement terug zou komen, wist ik wel zeker dat ik terug zou komen naar Amsterdam en zo geschiedde. Sinds afgelopen vrijdag is onze hoofdstad weer een inwoner rijker. Welkom bij m’n Amsterdam 2.0 avontuur.
AMSTERDAM 2.0 IN 2020
En dat gevoel van thuiskomen is een beetje dubbel, want hoewel alles heel bekend is – dezelfde potten en pannen in de keukenlades en hetzelfde Senseo-apparaat op hetzelfde aanrecht als vorig jaar – is het ook wel weer een beetje wennen. Want de afgelopen drie maanden was ik namelijk ongeveer onafgebroken in Twente, zelfs in m’n hometown bij m’n familie en vrienden en je snapt dat dat enorm voelde als thuis zijn.
Ik verbleef in een bungalow aan de rand van m’n dorp met aan de voorkant een enorme vijver, aan de achterkant een weiland en aan alle overige kanten bomen en bos en dat staat haaks op de plek hier in de stad. De geluiden die ik er hoorde waren afkomstig van allerlei soorten vogels en ’s nachts werd ik hooguit wakker gehouden door een paar brullende kikkers, terwijl m’n eerste nacht in Amsterdam werd onderbroken door de nachtelijke activiteiten van de bovenburen (en aan haar te horen deed hij goed z’n best).
Er rijden hier auto’s door de straat, ik hoor bussen, mensen praten op het terras aan de overkant en hoe herkenbaar het geluid van de Amsterdamse tram ook is, het is gewoon even wennen om weer in een stad te zijn na zoveel rust. Het zijn echt twee uitersten en als ik me bedenk dat ik voor m’n tijd in Twente begin dit jaar óók nog twee maanden op Bali was, val ik helemaal bijna van m’n stoel. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik op m’n scooter door de straten van Canggu scheurde en neerstreek in m’n vaste koffie-/lunchtentjes om te schrijven.
De afgelopen tijd
Afijn. Wat ik de afgelopen tijd zoal heb gedaan? Eenmaal weer op Nederlandse bodem zo halverwege maart gingen de schooltjes van m’n nichtjes op slot. En dus het kwam als geroepen dat ik er was en dat ze twee dagen in de week bij mij in m’n bungalow terecht konden. Het was weer net als de periode na het overlijden van m’n moeder, voordat ik op wereldreis ging en nog gewoon een huis en een baan had. In die twee jaar tijd paste ik elke maand een vrijdag op ze en die vrijdag was dan altijd de mooiste dag van die hele maand. Zo heerlijk vond ik het en zo fijn was het ook nu weer.
We hadden heerlijk weer en de oudste riep heel vaak dat het wel vakantie leek. Mijn nichtjes zijn mij liever dan m’n leven zelf; ik hou zo ontiegelijk veel van die twee dat ik ze bijna opeet als ze er zijn en tegelijkertijd weer prima kan loslaten als ze er niet zijn, in de wetenschap dat ze het heus ook goed hebben en blij zijn zonder hun tante Kim. Ze geven me tonnen energie; ik ben dól op kinderen en dan op die twee in het bijzonder. Ik laad mezelf letterlijk op als ze er zijn.
Maar goed, toen hun schooltjes weer opengingen miste ik ze de eerste week helemaal kapot, maar ik besloot al vrij snel dat ik nu juist weer ruimte had voor mezelf en m’n werk. Ik schreef weer flink wat blogs op deze site (en heb nog steeds ongeveer honderd ideeën voor artikelen, dus dat is een never ending story), ik ging een weekend naar Texel waar ik het heerlijk had, ik startte met een cursus en ben inmiddels begonnen met het draaien van de pilot van mijn onderneming.
M’n nieuwe coachingsbedrijf
Say what? M’n eigen onderneming? Gaat dat echt gebeuren? Jazeker, dat gaat het en ik ben echt superexcited en meer dan enthousiast om te beginnen met coachen. Want dat is wat ik ga doen, voor degenen die dat nog niet wisten. En hoewel heel Nederland lekker op vakantie of op staycation is of binnenkort gaat, ben ik alleen maar verslonden aan m’n laptop om te werken aan mijn droom: m’n eigen coachingsbedrijf. Ik zit niet vast aan vakantieperiodes of andere van buitenaf opgelegde zaken, zodat ik me helemaal kan overgeven aan wat zich op welk moment dan ook aandient.
Mijn doelgroeponderzoek zit er inmiddels op en man o man, wat zijn daar al mooie dingen uit voortgekomen. Ik heb alleen nog maar een enquête rondgestuurd en meer dan zestig voornamelijk vrouwen hebben hem ingevuld en op een paar uitzonderingen na was iedereen ontzettend open en eerlijk bij het beantwoorden van de toch best wel diepgaande vragen die ik ze stelde. En dat waardeer ik zo ontzettend. Want het geeft me inzicht in m’n doelgroep en hoewel de uitkomst eigenlijk niet heel verrassend was, kan ik er op verder borduren.
En nu typte ik net al een heel verhaal wát ik dan precies ga coachen, maar first things first, want dit is een dagboekverhaal. Een update uit m’n leven en hoe het er nu voorstaat en het onderwerp van dit verhaal is dat ik weer in Amsterdam ben, dus laat ik dit artikel dan ook vooral daar over laten gaan. Wat ik ga coachen en hoe m’n bedrijf eruit gaat zien, bewaar ik voor een volgend blog; ik heb de zonet geschreven en weer verwijderde tekst gecopy-paste in een nieuwe blog en die komt gauw online.
De komende tijd in Amsterdam 2.0
Wat ik de komende tijd dan in Amsterdam ga doen? Jeetje, het is zo anders dan toen ik hier vorig jaar kwam. Toen was ik blij dat ik na 14 maanden rondreizen over de wereld zonder huis en haard eindelijk weer eens een vaste uitvalsbasis had, dat ik m’n kleren in een kast kon hangen en op de bank kon ploffen om tv te kijken. Nu heb ik er juist een super rustige periode opzitten in die bungalow aan die vijver met die kwakende kikkers en lieve nichtjes.
Desalniettemin laat ik de stad weer lekker op me inwerken; zonder hordes toeristen is het in ieder geval een stuk overzichtelijker, meer behapbaar en minder chaotisch. Bovendien staan er nog wat dingen op de bucketlist (ik woonde hier vorig jaar vier maanden en toch zijn er wat dingen ‘overgebleven’) zoals het Anne Frank huis, het Van Gogh museum en de andere parken dan het Vondelpark. En wat dacht je van Volendam en Marken? Joh, genoeg te ontdekken aan deze kant des lands.
En verder gewoon aan het werk dus. Schrijven voor m’n blog en het ontwikkelen van m’n eerste coachingsprogramma, maar daarover dus later meer. Mocht je er nu al meer over weten of wil je weten of ik je ergens mee kan helpen, laat het me gerust weten. Graag zelfs, ik ben juist heel benieuwd of er interesse is en zo ja, welke interesse. Maar goed, dat was hem voor nu. Terug in Amsterdam dus en ik lig vanavond om tien uur plat verwacht ik, want afgelopen nacht lag ik tot half vijf wakker for whatever reason; het kwam deze keer in ieder geval niet door de bovenburen. Laten we het er maar op houden dat ik weer effe mot wenne.
Tot de volgende update!
