Wie is de vader?
Dat is dé vraag die bij vast weleens, zij het lang zij het kort door ieders hoofd is gegaan, maar (gelukkig) niemand me op de vrouw af vraagt. Want how rude?
Hoe heeft ze dit gedaan?
Of zoals mijn nichtje van tien vroeg nadat ik het heugelijke nieuws deelde: “Met wie heb jij dat dan gedaan??”
Met de postbode?
De buurman?
Met de melkboer?
De DHL-guy?
Met een scharrel uit de kroeg?
Het antwoord op alle suggesties is eenduidig: Nee, nee, nee, nee en nee.
Hoe dan?
Daar is maar één antwoord op.
Namelijk dat het je niks aan gaat.
Maar!
Tipjes sluier.
Ik heb geen ivf gedaan.
Ik heb ook geen fertiliteitstraject gedaan.
Heb geen hormonen hoeven spuiten.
Heb niet in een jarenlang proces gezeten.
Ik ben niet bij een spermabank geweest. En dus is mijn zoon geen afstammeling van de massa-donor.
Ook heb ik geen hunk opgeduikeld in de kroeg. Of via Tinder. Of hoe dat tegenwoordig allemaal gaat. Ik heb namelijk geen idee, want ik date niet.
Sterker nog: Ik heb er zelfs niet om hoeven vrágen.
Mijn zoon werd me gewoon gegeven.
Wie durft nog te beweren dat manifesteren niet bestaat?
En nee, Koos is niet ‘gemaakt’ in Nederland.
Maar… ook niet in Spanje.
It’s one little riddle.
Succes verder met gissen.
PS: doet het er toe?
Ja, voor mij wel.
En voor Koos natúúrlijk ook. Op een andere manier dan deze manier had ik het niet gewild.
Maar voor jou?
Nope. Het zijn letterlijk je zaken niet.
Leef en laat leven.
Dus let it go.
In liefde 💖
