Even voor de duidelijkheid: toen ik dertien was vond ik alles stom. Mijn dorp, mijn moeder, mijn broers, mijn school, mijzelf, gewoon alles. Ik had geen zicht op wie ik was en ik vond het leven een groot onduidelijk vraagteken waar ik geen antwoord op kon vinden. Ik dacht dat het de oplossing was om weg te gaan. Naar een plek waar er gelééfd werd en daar wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar toe. Amsterdam scheen zo’n plek te zijn.
De hoofdstad, daar hoorde ik thuis
De hoofdstad, mensen. Daar hoorde ik thuis. Daar waar het allemaal gebeurde en waar iedereen hip en modern is. Dat ik nog nooit in Amsterdam was geweest (althans niet dat ik me kon herinneren), dat deed er niet toe. Iedereen wist toch dat Amsterdam the place to be was? Bovendien had ik een enorme crush op Patrick Kluivert en hoe zou hij mij ooit moeten gaan ontmoeten als ik in Denekamp bleef? Precies, ik moest dus naar Amsterdam.
Maar zoals je hem misschien wel aan voelt komen, ik kwam nooit in Amsterdam terecht. Want door de jaren heen kreeg ik gelukkig steeds een beetje meer verstand en realiseerde ik me dat je echt niet in Amsterdam hoeft te wonen om een leuk leven te hebben, dat kan namelijk gewoon overal. De fomo waar ik toen last van had verdween gelukkig al vrij snel, maar toch vroeg ik het me bij elk bezoekje aan de hoofdstad af hoe het toch zou zijn om er te wonen. Keep dreaming, zei ik tegen mezelf, want de stad is onbetaalbaar. Met mijn loon zou ik er net een garagebox kunnen kopen.
Long story short: ik ben er nooit gaan wonen, de behoefte werd minder, maar de nieuwsgierigheid is altijd gebleven. En toen kwam die sabbatical en ging ik reizen en besloot ik dit voorjaar in Nederland te blijven en bedacht ik me waar ik die weken dan zou gaan wonen en toen popte Amsterdam zomaar weer in me op. Ik plaatste een oproep op social media en binnen een paar dagen was het geregeld. Zes weken Amsterdam van begin mei tot half juni! Hoe leuk!
Ik ben er inmiddels een week en het bevalt me bijzonder goed
Inmiddels ben ik er al een week en bevalt het me bijzonder goed. Het appartement dat ik deze weken bewoon voelt echt als thuis, want het is mooi ingericht en schoon en modern en van alle gemakken voorzien en ook nog dichtbij het centrum, dus wat wil je nog meer. Maar in plaats van dat ik de hele dag buiten op mijn nieuwe spuuglelijke fiets door de stad vlieg, ben ik vooral ook juist veel binnen en aan het genieten van een eigen thuis wat ik nu al een jaar niet heb gehad. Héérlijk gewoon!
Amsterdam dus de komende weken. En dat is wel even anders dan de afgelopen periode waarin ik in 23 landen van hot naar her reisde en uit een rugtas of koffer leefde, zonder te weten waar ik een week of soms zelfs een dag later zou zijn. Heb je trouwens tips of aanbevelingen? Lunchtentjes, kroegen, remote werkplekken, boetiekjes, wijken, buurten, iets anders dat ik niet mag missen de komende weken? Roept u maar, want ik ben van plan om heus nog wel een periode van mijn verblijf hier daadwerkelijk de deur uit te gaan, hoe fijn mijn appartement ook is.
Ik ben per slot van rekening in Amsterdam!
Fotocredit: Anniek ten Breul.
