Weinig energie, weinig zin, weinig lust. Het is ook weer niet zó erg dat ik naar huis wil, het is meer dat ik op dit moment ook even niet zo nodig hoef te sightseeën en te ontdekken en te exploren en weet ik veel wat ik nog meer de afgelopen weken en maanden allemaal heb gedaan. De afgelopen dagen wilde ik vooral even helemaal niks. U leest het goed, het inkakmoment is on. Dit is reisdagboek Eurotrip #4.
REISDAGBOEK EUROTRIP #4
Het inkakmoment is daar
Alsof m’n mindset veranderde toen ik het artikel schreef over dat ik al een half jaar op reis ben, alsof m’n lijf dacht: Maar even serieus, zijn we echt al een half jaar op pad? Zullen we dan niet éven pas op de plaats maken en een korte pauze inlassen? Of misschien komt het omdat de laatste dagen van mijn zinderende Eurotrip zijn ingegaan en ik met mijn hoofd alweer in het Hollandse ben?
Al toen ik afgelopen maandag vertrok uit Venetië waar ik een paar te gekke dagen had met mijn oud-collega slash vriendin K, zei ik tegen haar dat ik het gevoel had met één been alweer in Nederland te staan. Dat ik nog bijna twee weken had, zei ze en dat ik dus niet zo gek moest doen en vooral nog moest gaan genieten van de tijd die ik nog had. En dat deed ik ook. Ik reed de grens over naar Slovenië, struinde door Ljubljana (leuke stad joh!) en ging zelfs door naar Kroatië en ontdekte een stukje Istrië, maar op een of andere manier ben ik de energie die ik aan het begin van mijn reis had, kwijt. Ja, het is niet anders. Het is weg.
Lees ook: Al een half jaar op reis: de tussenstand
Als ik nog een huis had, was ik misschien alweer huiswaarts gekeerd
Als ik nog een huis had, was ik misschien al wel weer huiswaarts gekeerd. Gewoon om even weer in mijn ‘eigen’ omgeving te zijn en even niet meer steeds op pad te moeten (móéten? hou even op, zeg) om dingen te ontdekken en te zien. Om gewoon elke nacht in hetzelfde bed te slapen en me geen zorgen hoef te maken over waar ik de komende nacht nou weer moet gaan verblijven. Maar dat is helemaal niet aan de orde, want ik heb helemaal geen huis meer en dus ook geen eigen omgeving meer, dus als ik mezelf de vraag stel of ik naar huis wil, dan is mijn antwoord: welk huis?
Het is dus niet zozeer dat ik terug naar huis wil, maar meer dat het rondtrekken en het nomadenleven me op dit moment een beetje tegen staan. Want dat is meer dan van A naar B naar C en helemaal tot Z en weer terug, tralalalalaaa, fluitend door het leven, het is elke keer opnieuw acclimatiseren, bedenken waar je nu weer wat gaat eten, regelen waar je de volgende dag gaat slapen; zolang je onderweg bent, houdt het niet op. Dan lees je dat je in de buurt van je volgende verblijfplaats mooie wandelingen kunt maken in de bergen en dan denk ik nu alleen maar flikker op met je wandelingen en je kutbergen, ik wil even niks nu.
Het is een boel geregel en georganiseer
Het is een boel geregel en georganiseer en hoewel ik ook echt geniet van alles, is het soms gewoon echt een beetje vermoeiend en doet het wat met je als mens. In heel veel positieve zin, maar soms dus ook even niet. En in zo’n toestand komt dan dus de gedachte in je op: wat is het alternatief? Naar huis? Euh nee. Want dat kan dus niet. En dan voel je je echt wel een beetje lost. Verloren dus.
Dat dit moment zou komen, dat had ik vooraf natuurlijk al lang en breed bedacht, want dit feit is serieus waar het allerraarst van alles, nog raarder dan alles wat ik tijdens al het gereis tot nu toe meemaakte, inclusief de Sloveense en Kroatische talen bij elkaar opgeteld. En dan lees ik op internet dat het nieuwe televisieseizoen begint en dan wil ik eigenlijk gewoon met een dekentje op de bank en een kopje thee (of een glaasje wijn) voor de tv. Lekker kneuterig, gewoon thuis. Zoals iedereen dat doet.
En dan bedenk ik me dat ik geen bank meer heb en nog wel een tv, maar dat die in een opslagbox in een loods ligt opgeslagen en dat dat soort huiselijke momenten er voorlopig gewoon niet inzitten. En dat ik dat vooraf wist en niet zo moet zaniken, maar dat ik er tóch een beetje last van heb nu, mag ik? Maar dan bedenk ik me meteen dat ik zoveel gave dingen doe dat ik wel gék moet zijn om televísie te willen kijken. En dat terwijl mijn volgende reis alweer in de planning ligt en ook zo vet en gaaf gaat worden.
Reisdagboek Eurotrip #4
Met alle gekheid op een stokje heb ik dus even een enorm en overweldigend al twee dagen durend en nog steeds voortdurend inkakmoment. Heb ik een dag aan het zwembad gelegen van de accommodatie waar ik nu verblijf en een dag op mijn balkon doorgebracht en heb ik verder weinig ondernomen. En potverdrie wat past die zwembad-kopfoto, die ik eigenlijk een beetje terloops maakte, dan weer goed bij dit artikel. Want ik wilde echt even rusten en waar kan dat beter dan dobberend in een zwembad.
Nog vijf dagen, inclusief vandaag. Zondag, maandag, dinsdag, woensdag en donderdag en dan ben ik vrijdag weer terug. Nog géén idee wat ik ga doen in die dagen en welke route ik verder nog afleg. In ieder geval terug naar Slovenië en daar nog even genieten van meren, bergen en natuur (of misschien wel helemaal niet) en dan in een streep naar Denekamp. Waar zaterdag Lise haar verjaardag viert en een K3 jurk van mij krijgt en daar, lieve mensen, kijk ik op dit moment nog het állermeest naar uit.
Dit was m’n reisdagboek Eurotrip #4. Tot de volgende update!
Meer uit m’n travel journal? Lees ook:
- Lief reisdagboek #3 Eurotrip: In de Tour de France beland
- Lief reisdagboek #2: Al twee weken. Eurotrip 2018 is onnnn!
- Lief reisdagboek #1 Eurotrip: Wijn op de camping in de Elzas
- Voor het eerst in m’n leven in de verkeerde trein stappen ging zo
- Next trip: op soloreis met een tent door Europa!
- Al een half jaar op reis: de tussenstand
