Het is maandagavond. Ik zit op mijn balkon dat uitkijkt op zee in de verte, mits de enorme palm mijn uitzicht niet zou ontnemen. Het is inmiddels donker, dus veel uit te kijken valt er niet, op wat lichtjes in de verte na. De maan staat hoog aan de hemel, honden blaffen en krekels tjirpen erop los. Het is afgekoeld ten opzichte van vanmiddag, maar nog warm genoeg om lekker buiten te zitten. Heerlijk! Tijd voor een Algarve update.

Lees ook: Mooiste kust van Europa. De 5 hoogtepunten van de Algarve

 

ALGARVE UPDATE

En wat heb ik de afgelopen dagen hier aan de mooiste kust van Europa gedaan? Als ik eraan terugdenk moet ik echt even alles weer even in de juiste tijdframe plaatsen. Het ene plaatsje op donderdag, dat ene strand diezelfde middag en dat andere plaatsje was pas zaterdag. En wat deed ik gisteren dan ook alweer? O ja, toen lag ik alleen maar aan het zwembad en las ik in een ruk Het Diner van Herman Koch uit.

Kijk. Dat is nog eens vakantie. Dat je op maandag niet meer weet wat je vrijdag hebt gedaan. En dat je in een dag een boek van 300 pagina’s uitleest. Dat. Waarom vinden we daar thuis niet de rust voor? En waarom moet ik altijd als ik op reis ben duizend en een dingen van mezelf doen en rust ik niet voordat ik dat gedaan heb? Vooraf lees je zóveel over zóveel plekken dat ik alles wil ontdekken. Maar… ik heb maar zes dagen. Min de eerste dag is nog maar vijf. En ik loop al niet over van de energie de laatste tijd en dat is nog zacht uitgedrukt. Dus zo’n zwembadsessie is niet eens heel veel overbodige luxe.

Anyway. Ik verblijf in Oost-Algarve. Het rustige deel van de 150 km tellende kust. Vlakbij het stadje Tavira en de snelweg A22 ligt guesthouse Verdazul. En dat is me toch een fijne plek. De rust die hier heerst (op het geblaf van honden na) is ongekend en heel anders dan het drukke westen van de Algarve. Maar omdat ik een huurauto heb, heb ik het mooie, rustieke en beroemde westen zeker niet onberoerd gelaten.

 

Zaterdag ging ik naar het zuidwestelijke punt van de Algarve

Zaterdag ging ik in de ochtend naar het meest zuidwestelijke punt van de Algarve. Naar Cabo São Vicente, tevens het meest zuidwestelijke punt van heel Europa. Magische plek, als je het mij vraagt. Bovenop een klif met maar één uitzicht: de Atlantische Oceaan. Ik begrijp heel goed dat de plek het einde van de wereld wordt genoemd. Na deze geweldige plek naar de volgende plek: Ponta de la Piedade. Een enorme rotspartij in zee bij het stadje Lagos waar het water azuurblauw is, de rotswanden terracotta geel en de uitzichten vanaf verschillende punten fenomenaal is. Het naastgelegen Praia Dona Ana was voor mij tot dat moment het mooiste strand van de Algarve.

Maar toen ik vandaag wederom de auto pakte en naar Praia da Marinha reed, veranderde ik van mening. Zoveel ongekende schoonheid heb ik nog niet veel vaker gezien. Azuurblauw water, rotsen en dan ook nog een stukje strand. Weliswaar geen strandbedjes en parasolletjes, maar gewoon zand, omgeven door een klif, versierd door her en der gele rotsen die de natuur er puur willekeurig plaatste en magische golven voor een frisse duik. Er zijn ongetwijfeld nog meer mooie plekken en stranden die ik niet gezien heb en ook niet meer ga zien, maar dit strand is sowieso een must voor iedereen die de Algarve bezoekt.

En wat deed ik dan hier in het oosten van de Algarve? Ik ging naar Tavira (hier vlakbij dus) en struinde door haar witte straten en steegjes. Liep over de Romeinse brug en ging daarna naar het dichtbijgelegen strand Praia do Barril. Ook ging ik een ochtend naar Faro en verbaasde me over de onverwachte gezellige binnenstad. Ik bezocht Olhão, ging naar het strand op het eiland Armona en at ‘s avonds de lekkerste mosselen ooit in wederom Olhão. Gewoon aan de weg op een wit tl verlicht terras waar de ober me een flink alcoholhoudend drankje na gaf (wat ik uiteraard niet opdronk, omdat ik nog moest rijden. Oké, twee slokjes nam ik. Of misschien wel drie). En verder verbleef ik veel in mijn guesthouse in Santo Estêvão. Gewoon chill.

Dit was hem

Dit was hem, mijn Algarve update. Morgen is mijn laatste dag. Woensdag vlieg ik alweer terug. Zo’n weekje is zo om. Een paar keer knipperen en het is voorbij. Maar niet getreurd. Ik zit boordevol inspiratie voor blogs over deze prachtige Europese streek met een magistrale kust. Stay tuned!

Share via
Copy link
Powered by Social Snap